Wind Across The Poppy Field is geschreven voor een pedaalharptrio, maar hoewel alle spelers meerdere keren moeten schakelen tussen D♮ en D# in meerdere octaven, is het voor haakjesharpisten mogelijk om met een beetje planning alle noodzakelijke veranderingen door te voeren. Omdat Dunstone nogal wat 6e octaaf B's heeft toegevoegd, en de allerhoogste noten voor harpen 1 en 2 1e octaaf B's zijn, is een haakjesharp met een groter bereik een voordeel. Maar er zijn manieren om deze beperkingen te omzeilen zonder het plezier van het publiek van de muziek te bederven, dus laat je niet afschrikken als je geen pedalen of een 38-snarige haakjesharp hebt!

Het is ook de moeite waard om erop te wijzen dat, hoewel de moeilijkheidsgraad van het stuk wordt gegeven als Matig Geavanceerd, het Harp 3-deel minder veeleisend is dan de Harpen 1- en 2-partijen.

Overigens zul je een paar plotselinge veranderingen in de dynamiek opmerken, van mp naar f bijvoorbeeld, of je zult merken dat de ene hand luider zou moeten spelen dan de andere. Dit komt omdat er gevallen zijn waarin een frase van speler op speler overgaat en de continuïteit van die frase naar voren moet worden gebracht.

Je zult ook merken dat alle delen helemaal aan het einde een laatste pppp-versie hebben van aantekeningen die in een kleiner lettertype zijn geschreven. Dit is niet omdat ze optioneel zijn, of iets dergelijks, maar alleen maar omdat ze een laatste gefluisterde windvlaag zijn. Dat is alles: het is gewoon een manier om te zeggen: Speel dit alsjeblieft heel zachtjes... Houd er ook rekening mee dat die laatste noten in elk deel subtiel verschillen.