Weer zo'n betoverend werk van Rhett Barnwell.

Gevoelige muziek, gebaseerd op een gedicht van Alfred, Lord Tennyson over de overgang van 'de rivier des levens' naar de 'open zee'. Daarmee symboliseert de dichter zijn eigen sterfelijkheid, waarmee hij hard werd geconfronteerd door een zware ziekte.

Indrukwekkend is de diepe emotie die Rhett weet te bereiken door de eenvoudigste harmonische en melodische middelen, zonder enige sentimentaliteit. De deskundige afstemming van het stijgen en dalen van de vocale lijn heeft veel weg van Mozarts aria's.