Een interessant ensemble stuk waarbij 4 partijen zich in elkaar verweven. Een hypnotiserend stuk dat opbouwt naar een climax in het midden en vervolgens weer afneemt tot het einde. De partij van 'de wever', speel teen patoon dat zich door het hele stuk herhaalt, in verschillende toonhoogtes. De 8 maten motieven van 'dromer 1' en 'dromer 2' kronkelen zich om elkaar heen, terwijl 'de slaapwandelaar' daar doorheen wandelt met (eenvoudige) melodie partijen.

Hoewel elk motief veelvuldig wordt herhaald, klinkt het niet steeds hetzelfde, omdat de combinatie van motieven varieert en het octaaf waarin ze worden gespeeld ook regelmatig verandert. Zo is het geluid soms dichter verweven met iedereen in het centrale octaaf, en soms ruimer en luchtiger.

Geen van de delen speelt hetzelfde ritme op hetzelfde moment - tot het climaxgedeelte bij de letter J, waar plotseling de twee dromers en de slaapwandelaar allemaal identieke syncopische ritmes hebben. 

Door al het bovenstaande lijkt het stuk misschien vreemd en moeilijk om te spelen, maar dat is het niet! Het is verleidelijk en verslavend, en veel gemakkelijker dan je zou denken, als iedereen in juiste ritme blijft.